صفحه اصلی »
اشعار » خانواده شهدا – مادران شهید
» گنجینه محافل شهدا » متون محتوایی » ادبیات مقاومت » خانواده شهدا - مادران شهید » خانواده شهدا – مادران شهید

خانواده شهدا – مادران شهید

منتشر شده در 07 اسفند 1395
اندازه قلم

نذر مادر شهید امیدی

مادری که جنازه ی شهیدش هیچ وقت برنگشت

و او همیشه تا بند آمدن باران زیر باران می مانَد و می گوید الآن پسرم زیر باران است…

 

 

من نیز باران می شوم باران که می گیرد

در من دوباره خاطراتت جان که می گیرد…

این حرف های سخت مثل شعر می بارند

از سینه ام، با من غمت آسان که می گیرد

با هر صدای در به شوقت هول… اما نه

قلبم دوباره تیر… آه… آن سان که می گیرد

آن قدر آش پشت پا را می پزم مادر

آن قدر می خوانم دعا تا آنکه می گیرد

من چشم هایم را به رؤیای تو مدیونم

آری به جایش داده این را، آن که می گیرد

یک پیرهن، یک چفیه، یک عکس از تو جا مانده ست

یک مادر و یک ختم الرّحمن که می گیرد

من خوب می دانم که بامم را تو می روبی

تو هیچ می دانی برایم نان که می گیرد؟

هر روز مهمان شقایق های گلزارم

جسمم اگر خسته ست، روحم جان که می گیرد

***

مادر نبودی تا بفهمی هیچ کس جای

قلب تو را در سینۀ زخمی نمی گیرد

مطالب مرتبط
نوشتن دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*