تقدیم به مادران شهدای مدافع حرم
واژه در واژه از دل میدان
غزلی را سپید آوردند
باز هم از مدافعان حرم
یک جوان شهید آوردند
یک جوان با هزار شور و شعور
روز آخر ولی ” زهیر ” شده
زیر تابوت مادرش می گفت :
پسرم عاقبت به خیر شده…
مثل ابر بهار می بارید
غربت ماه در دل شب را
پسر با تعصب ام می گفت :
نکند قبر عمه زینب را…
عاقبت طاقت اش تمام شد و
دل به دریا زد و فدایی شد
پسر کربلا نرفته ی من
سوریه رفت و کربلایی شد
شکر حالا شنیده ام که حرم
شده از دست دشمنان آزاد
پسر من که جای خود دارد
جان عالم فدای زینب باد
شیعه مرد نبرد و پیکار است
صبر دارد و خویشتن دار است
خشن و سخت میشود وقتی
پای ناموس شیعه در کار است
مثل پروانه ها به گرد حرم
در طوافیم ما قدم به قدم
کشور کفر فتح خواهد شد
زیر پای ” مدافعان حرم “
شیعه ایم و نماد احساسیم
روی این خانواده حساسیم
تحت امر حسین هستیم و
همه سرباز های عباسیم
تیغ ما از نیام… نزدیک است
لحظه ی انتقام نزدیک است
مردی از جنس نور می آید
اهل عالم قیام نزدیک است…