به مناسبت عروج ملکوتی شهید حاج حسین همدانی
خوب است عاشق با همین باور بمیرد
باید به راه دوست در آخر بمیرد
یک روز اگر بی عشق روی دوست سر کرد
حکمش فقط این است که دیگر بمیرد
بی تاب بعد از جبهه ها بودی تو سردار
هیهات آتش زیر خاکستر بمیرد
این رزق هر کس نیست در دوران غیبت
با تیر و تیغ دشمن کافر بمیرد
اما تو را گویا خدا اینگونه فرمود:
حیف است این سردار در بستر بمیرد
با زینب کبری چه گفتی در حریمش
گفتی که باید نوکرت بهتر بمیرد
سردار بی سردار ، یا زینب غلامم
باید غلامت مثل یک نوکر بمیرد
خوب است عاشق در میان شهر غربت
مثل حسین بی یار و بی لشکر بمیرد
خوب است عاشق در پی اثبات عشقش
لب تشنه روی خاکها بی سر بمیرد
قربان آن بانو که روی خاک میگفت
ای گل برای پیکرت مادر بمیرد
هرگز نمی شد باورم که بچه من
بر روی خاک کربلا پرپر بمیرد
قسمت نکن یا رب کسی وقت شهادت
در پیش چشم کودک و همسر بمیرد