دفاع مقدس – جانباز شیمیایی
انبوه تاول برتنت سر باز كرده
این هم نشان دیگری از سرفرازی ست
تاول، نه! این ها مهر تأیید است مومن
تأیید معصومیت در عشق بازی ست
كپسول های سرد اكسیژن برایت
جز آه های بی ثمر چیزی ندارند
می خواهی آسوده شوی – حرف تو این است –
این سال ها انگار پاییزی ندارند !
این سرفه ها یاد آور یك عمر درد است
دردی كه درعمق وجودت ریشه كرده
چیزی نمی گویی ولی می فهمم، آری !
مسمومیت خون تو را در شیشه كرده
حتی نفس با تو سر یاری ندارد
با این همه از هیچ كس شِكوه نداری
بر عكس هر ابری كه می خواهد ببارد
ترجیح دادی بی صدا، نم نم بباری
امشب دوباره خاطراتت جان گرفته
یك چفیه و تسبیح و عكسی یادگاری
باید تو را توصیف كرد این گونه شاید:
شمعی كه سرگرم است با شب زنده داری
فریاد تو با موج های “كرخه” رقصید
در عمق جان ” راین” هم حتی اثر كرد
چیزی بگو، حرفی بزن همراه بغضت
باید جهان را از شكوهت باخبر كرد