شهدای جانباز-استقبال از مطروحهٔ مقام معظم رهبری
«رندانه آخر ربودی جامی ز خمخانه‌ی دل
خونین چو برگ شقایق رنگین چو افسانه‌ی دل»
تا موج غم شعله‌ور شد دل را به دریا سپردی
تا سر بلندت نماید تصمیم مردانه‌ی دل
برخی به یك باره رفتند اما تو با درد ماندی
ماندی و هر شب نهادی سر بر روی شانه‌ی دل
ماندی كه مردم نگویند خوبان همه پر كشیدند
ماندی كه روشن بماند با نور تو خانه‌ی دل
ماندی روی تخت تا كه باشد خیال دلم تخت
ای ثروت بینهایت ای گنج ویرانه‌ی دل
آنان كه یك باره رفتند هر یك فقط یك شهیدند
اما تو صدها شهیدی ای پیر میخانه‌ی دل
هر چند ماندی تو اما شمع وجود شریفت
با هر نفس آب میشد میریخت بر شانه‌ی دل
آخر تو هم پر كشیدی من ماندم و خاطراتت
در پیشت ای شمع خاموش میسوخت پروانه‌ی دل